In het domein van de Jeugdwet ontvangt inmiddels 1 op de 7,5 kinderen enige vorm van jeugdhulp. In 1997 betrof dit nog 1 op de 27 kinderen. Deze ontwikkeling maakt dat de staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in 2022 de spreekwoordelijke noodklok luidde. De maatschappelijke opvattingen over wat ‘normaal gedrag’ is, zijn gewijzigd, waardoor kinderen die buiten de norm vallen onnodig worden geconfronteerd met jeugdhulp. Dat is naar het oordeel van de staatssecretaris onwenselijk en leidt eveneens tot een financieel onhoudbaar stelsel. Inmiddels zijn we – sinds de brief van de staatssecretaris – circa twee jaar verder en is weliswaar de Hervormingsagenda Jeugd vastgesteld maar is – ondanks aankondiging van de staatssecretaris daartoe – er nog geen wetsvoorstel ingediend. In deze bijdrage zullen wij desondanks onderzoeken op welke wijze gemeenten invulling kunnen geven aan het ‘normaliseren’, wat in dat kader de juridische grenzen zijn en of het daarmee überhaupt wel mogelijk is om uitvoering te geven aan de Hervormingsagenda Jeugd.

Co-auteur: mr.dr. B. (Bastiaan) Wallage

Bron: Juridische vragen in het sociaal domein 2, BOOM uitgevers

Klik op Download om de volledige bijdrage te lezen